Sumatra

Hoi lieve lezers,

Inmiddels is het alweer even geleden dat we wat gepost hebben op onze blog. Omdat de meeste ons ook wel volgen via Facebook, of via Whatapp op de hoogte worden gehouden, weten jullie wel wat ons de laatste tijd heeft beziggehouden.
Sinds onze laatste blog zijn we van ons eerste land Maleisië naar Indonesië gevlogen. Een land wat bestaat uit 17,000 eilanden met heel veel diversiteit in natuur, cultuur, bevolking, taal en activiteiten waar dus heeel veel te zien en te beleven valt. Wij hebben 5 van deze eilanden uitgekozen met op elk eiland zijn hoofddoel wat we daar wilde zien.
We zijn vandaag (vrijdag 5 september) al 3 weken in Indonesië en inmiddels in Lombok en hebben echt heel erg veel mooie dingen mogen ervaren hier. Hieronder eerst alleen Sumatra..

Sumatra

We landen in Medan. De hoofdstad van Sumatra. Hoofdsteden hier zijn vaak erg druk, vies, heet, roemoerig en weinig mooie culturele dingen te bezichtigen. Dus zijn we vanuit de hoofdstad meteen doorgereisd naar Bukit Lawang.
Oliver had een mooi prijsje met onze hostel afgesproken om ons op het vliegveld op te halen. Eenmaal buiten de security poorten vlogen de taxichauffeurs en touroperators ons om onze oren. Ze wilde ons maar al te graag wegbrengen. Nadat we hadden aangegeven dat we naar Nora's Rainforest gingen en we al een afspraak hadden met het guesthouse om ons op te halen waren ze direct zo vriendelijk om te bellen met het Guesthouse.
1 hoorde mij 'Oliver' zeggen en maakte daar mooi gebruik van door aan te geven dat hij degene was bij wie we hadden gereserveerd. We moesten eerst even geld pinnen maar hij zou wel op ons wachten. Aangezien je hier maar 1,5 miljoen (ja ja we zijn hier miljonair) per keer kunnen pinnen en 1,5 miljoen maar gelijk staat aan 100 euro duurde het even voordat we genoeg geld bij elkaar hadden. We hadden van te voren al opgezocht dat er in de buurt van Bukit Lawang geen pinautomaten waren dus we moesten genoeg geld meenemen.
Na het pinnen waren we klaar om in de taxi te stappen. Nog even duidelijk de afspraak herhalen die wij met het guesthouse gemaakt hadden. 300.000 was het toch?? Nee nee 600.000 is minimaal voor een auto op en neer! Toen wij het mail contact heen en weer wilde laten zien biechtte hij toch maar eerlijk op dat hij niet degene was die ons weg zou brengen maar de taxi nog onderweg was. Hij probeerde mooi wat extra klanten te regelen maar voor onze goedkope prijs had hij dat er niet voor over gehad.

De rit naar Bukit Lawang was lang! Het is op de kaart maar een kleine 100 km maar door de chaos op de weg en de slechte wegen doe je er gemiddeld 5 uur over. We hebben onze ogen uitgekeken in de auto. Alleen maar getoeter heen en weer, op een stuk van 100 meter wel 20 keer wisselen van rijbaan, van een 2-baanse weg wordt een 3-baanse weg gemaakt, auto's die van de andere kant van de weg komen en die af willen slaan voegen, door te waarschuwen met een toeter, zo in waardoor er een hele file ontstaat, fietsen met wel 30 eierdozen achterop die net zo hard meesscheuren, een scootertaxi met 6 mensen erin... het kan hier allemaal.
Onze taxichauffeur was redelijk moe. Oliver had hier al over gelezen dus was op voorhand alvast voorin gaan zitten om hem aan de praat te kunnen houden. Het communiceren was alleen lastig want hij sprak vrijwel geen Engels. We hadden shiften afgesproken wanneer we onze ogen mochten sluiten zodat er altijd iemand op de chauffeur kon letten. Tussendoor nog even boodschappen doen voor prive gebruik en toen kwamen we naar een lange dag aan in Bukit Lawang. De jungle..

Wauw het was direct een fantastische bestemming. We kregen een kamer wat uitkeek op een druk stromende rivier die midden door de jungle gaat. Om ons heen allemaal bomen en onderweg naar ons hostel hadden een aantal apen ons al verwelkomd. Ons hostel was helemaal gebouwd van hout waardoor het echt leek alsof we in de jungle sliepen. We werden meteen ook hartelijk ontvangen door het personeel Nora's Rainforest is een familie bedrijf en dat merk je ook echt. Iedereen is hartstikke vrolijk en zitten de hele dag met elkaar te dollen.
Elke avond werd er muziek gemaakt met de gitaar en gezongen met iedereen van het Guesthouse. Omdat er zoveel Nederlanders komen kenden ze ook een aantal Nederlandse liedjes die ze natuurlijk aan ons moesten laten horen. (zie video 'jungle fun')
Met Nella hadden we meteen een hele leuke click.
Ze werkt naast het Guesthouse ook nog op een school als engelse juf en vroeg mij of ik met haar mee wilde naar haar school. Ze geeft Engelse les op de secundaire school in de leeftijd van 11 t/m 16 jaar. Ze neemt zo nu en dan toeristen mee zodat de kinderen kunnen leren over andere landen.
Ik vond dat natuurlijk helemaal fantastisch dus hadden we onze jungle trek een dag verplaatst.

Op school waren de kinderen dol enthousiast om te zien dat er een 'buitenlander' mee was. Vooral alle jongens want Nora vertelde mij dat ze de laatste tijd alleen maar mannen had meegenomen..
Iedereen kwam meteen om me heen staan en zeiden dat ik zo mooi was omdat ik een Mancung had en putih was. Later leerde de kinderen in de klas me dat mancung grote neus betekend en Putih wit. Dat vinden ze hier mooi. Ik gaf aan dat we in Nederland juist graag allemaal bruin (coklat) wilde zijn.
De kinderen konden een beetje Engels en met wat vertaling van Nella hebben we leuke gesprekken gevoerd. Zo hebben we geteld van 1 tot 10, wat basis zinnen geleerd en liedjes gezonden.
De kinderen hebben het mij in Indonesisch geleerd en ik hun in het Nederlands met als tussenstap Engels.
Alle kinderen hebben de stof die ze in het Nederland hebben geleerd in hun schrijft geschreven. 1 klas was zo enthousiast dat ik in elk schrift mijn handtekening moest zetten. Ook de leerkrachten vonden het helemaal leuk dat ik er was en wilde met me op de foto. De directeur probeerde me nog te koppelen aan zijn zoon.

De dag erna was dan eindelijk de wel befaamde jungle trek!!!! Letterlijk vol verwachting en spanning gingen we op pad met een hele leuke gezellige groep. We waren in totaal met z'n 6e. 1 stel uit Canada 1 uit Engeland en Oliver en ik. We hadden 1 officiële gids, Thomas, mee, 1 die mee liep voor onze lunch en fruit break en 1 gids die wat voorop liep om alvast op zoek te gaan naar de apen.
De gids was heel grappig en kon goed uitleggen over alles wat we in de jungle konden zien,
Al snel kwamen we de eerste Oerang-oetang tegen. Beetje anders dan verwacht want er waren 2 Orang-oetangs met wel 30 toeristen eromheen. De oerang-oetang vond het ook minder leuk om zo bekeken te worden dus was hij druk in de weer met een oude verrotte boom. Uiteindelijk kreeg hij het voor mekaar om de hele boom naar beneden te laten vallen om alle mensen te laten schrikken.
Gelukkig zei onze gids al direct kom we gaan verder op naar de echte jungle. Later bleek dat dat punt het begin punt was van de jungle waar heel veel gidsen ook naar toe gaan met een halve jungle trek of de tour die normaal langs de voerplaats gaat.
Omdat er op dit moment meer dan genoeg fruit in de jungle is komen de orang-oetangs niet meer naar de voederplaats en was dat plekje dan toch een goede plek om Oerang-Oetangs te spotten.
Onze gids Thomas hield van de echte jungle en wilde ons zoveel mogelijk apen laten zien. Hij hoorde diep in de jungle het geluid van een mannetjes Oerang-oetang die niet makkelijk te vinden is en dat werd zijn missie. Omdat de mannetjes nogal snel van plek verwisselen zijn we letterlijk 2 uur door de jungle heen gerend en hebben we onze fruit break overgeslagen. Er zijn geen normale paden in de jungle dus vasthoudend aan boomstammen, stenen en lianen klommen we van boven naar beneden en weer terug. Uiteindelijk had zijn 'hulp' gids een white handend gibbon gevonden een laatste sprint ernaartoe werd beloond want wat dieper in de jungle zagen we hem slingeren. Ze zeiden dat je deze aap maar 1 op de 20 keer ziet dus dat was super speciaal. De white handend gibbon slingerde van de ene naar de andere boom en vloog uiteindelijk 40 meter omlaag om weer een boomstam vast te grijpen. Super leuk om te zien.
Hierna riep hij dat ze de mannetjes oerangoetang op het spoor waren. De gids bleef achter bij de groep omdat er 1 meisje wat kortere benen had en minder snel kon klimmen. Oliver rende voorop opzoek naar de hulp gids die daar stond te wachten. Toen hij aankwam zag hij de super grote mannetjes oerangoetang op een tak naar hem kijken. Hij was echt zoo groot en harig. Heel mooi om te zien hoe anders de mannetjes eruit zien. Wanneer de mannetjes in de gaten hebben dat er mensen staan te kijken zijn ze snel weg dus we hadden geluk dat we hem allemaal even konden bekijken.

Hierna waren we echt uitgeput en hadden we honger dus hebben we genoten van onze heerlijke lunch en fruitbreak in een. Ondertussen kwam een kleine oerangoetang ons vrijgezellen. Hij was ongeveer 6 jaar oud en net onafhankelijk van zijn moeder. De kinderen blijven tot hun 5de bij hun moeder en moeten vanaf dan zelf op pad. Hij was dit nog niet echt gewend dus volgde de volwassen apen nog af en toe.
De aap kwam kijken of we nog wat lekkers voor hem hadden maar toen we hem een banaan gaven was hij hier niet in geïnteresseerd. Pas nadat er licheś werden aangeboden kwam hij helemaal naar beneden geklommen om het fruit te maken.
Ik heb hem ook wat fruit mogen geven. Hij had hele stroeve handen.

Op het einde van onze jungle trip vonden we nog een moeder Oerangoetang met een kind. De moeder werd Suma genoemd en is Semi wild omdat hij mensen gewend is. Echter is hij de laatste tijd een beetje verpest door de toeristen en is Suma een beetje gevaarlijk gewornden. Suma zat dan ook op een grote stam alles te bekijken terwijl het kindjes vrolijk op en neer sprong en druk was met klimmen en klauteren. Ik stond heel dich bij Suma om een goede foto te maken maar gleed uit.. toen ik iets te hard 'whoei' riep keek Suma me vrij boos aan. Van onze gids moesten we toen ook een paar stapjes achteruit. Het kindjes achtervolgde ons alleen en liet zich toen uit de boom vallen en greep zich net aan een tak boven mij

Na 6 uur in de jungle rond te hebben gelopen was het tijd voor de heftige afdaling. Met bijna niks om je aan vast te houden moest je naar beneden klimmen. Van Lianen was een soort brandweerstang gemaakt waarmee je naar beneden moest glijden en door stukken bamboe uit een boom kon je je vast houden wanneer je een sterke afdaling moest doen. Het was echt super vet om zo in de jungle te moeten lopen.

In totaal hebben we 7 oerangoetangs gezien, the white handend gibbon een paar Thomas Leef monkeys en Makaka's.

Aangekomen op het kamp konden we een duik in de ijskoude rivier nemen. Onze gids Thomas is toen terug gegaan naar huis en werd het entertainment programma van de avond overgenomen door Onno. Firts we played tikking games and then lapping games (thinking en Laughing games.. werd heel leuk uitgesproken door onze gids). Wanneer we deze spelletjes zouden uitleggen zou het echt te dom voor woorden klinken.. maar daardoor juist super hilarisch. Omdat Oliver de hele avond in een scheur heeft gelegen was hij de grootste vriend van de gids. Hij heeft ons daarna de hele tijd zus en schoonbroer genoemd.

We waren door de slechte slaapplekken allemaal al vroeg wakker. We sliepen op iets wat echt geen matje was te noemen. Dus elke 10 minuten moest je draaien omdat je botten helemaal pijn deden van het liggen.
Na eerst heel veel thee en biscuitjes kregen we een heerlijk ontbijt. Daarna zijn we naar een waterval gegaan. We moesten weer een gedeelte klimmen en een stuk over het water oversteken. Omdat de stroming voor ons te heftig was werden we met een band naar de overkant gebracht. De rest van de ochtend hebben we nog lekker gezwommen in een rustiger stukje van de rivier en genoten van het mooie uitzicht.
Eenmaal terug op het kamp werden we nog volgestopt met een lunch en als laatste op de agenda.. naar beneden Raften. Met een aantal banden achter elkaar gingen we als een soort treintje naar beneden. Omdat het de nacht ervoor geregend had stond de river best hoog en was het redelijk wild.

Lake Toba

Lake Toba is het grootste kratermeer ter wereld. Onder Lake Toba ligt een super vulkaan. Binnen het kratermeer ligt een Eiland Samosir. Wat totaal omringd is met bergen en terrassen van rijstvelden.
Ons hostel lag aan het meer de eerste dag hebben we dus voornamelijk genoten van het mooie uitzicht. Het was heel erg rustig op het eiland en ik zwom dan ook in mijn eentje in zo'n groot meer, Wauw!
Later op de avond werd het wat mistiger. Het water van het meer gaat dan super mooi over in de lucht.

De tweede dag hebben we een scooter gehuurd om door de bergen te rijden en het meer van bovenaf te kunnen bekijken. Echt een schitterend uitzicht en een hele mooie omgeving. Maar wat een slechte weg!!
We hadden bedacht om binnen door het eiland over te steken zodat we bovenin bij de hot springs en een mooi dorpje uit zouden komen.
De weg werd hier alleen totaal niet aangegeven en ook de locals wisten niet echt waar ze nu woonden en waar we waren op de kaart. Na een stuk of 4 uur te hebben gereden kwamen we erachter dat we nog maar 1/5 hadden gehad van heel de kaart en moesten we noodgedwongen weer omdraaien en dezelfde weg terug. Omdat de omgeving zo mooi was, was dat geen hele erge straf alleen door de slechte weg werd het wel wat moeilijker. Toen we bijna op het einde waren zijn we in een bocht uitgegleden en lag Oliver op de straat met de scooter en mij bovenop hem.
Omdat onze schoenen nog nat waren van een gigantische regenbui waren we zo stom om dit keer op slippers op de scooter te gaan. Hierdoor lag mijn teen helemaal open. Ook had ik een diepe schaafwond op mijn knie en had Oliver een schaafwond op zijn arm en zń hand open liggen.

In Lake Toba hebben we alweer super leuke mensen leren kennen waarmee we lekker hebben gechilled, gegeten en naar een bar zijn gegaan. Met enkele van hun hebben we nog in Yogjakarta gereisd.

Helaas is het scooter ongeluk voor mij wat slechter afgelopen. Mijn voet is helemaal, door er te lang mee door te lopen (vulkaantour van 2 dagen;)) gaan ontsteken. Uiteindelijk ben ik ook ziek geworden van de infectie en ben ik aan de antibiotica gegaan. De arts heeft verder niks aan mijn wond gedaan maar liet dat over aan Oliver. Ol heeft elke dag mijn wond verzorgd en pus vrij gemaakt wat erggg pijnlijk was. Ik heb een paar dagen aan huis gezeten omdat het niet goed was de open wond steeds af te plakken, daarnaast kon ik niet lang lopen want klopte heel mijn teen door de ontsteking.
Ik had gehoopt dat ik eenmaal in Lombok weer kon gaan genieten maar toen ik hier voor de zekerheid terug ben gegaan naar de arts ter controle gaf hij aan dat hij nog steeds ontsteken was onder de 'nieuwe' huid die ik had. Hij heeft de hele huid weer open moeten maken dus begin ik weer van voor af aan met mijn genezingsproces. Ik zit opnieuw aan de antibiotica en mag voorlopig de eerste dagen nog niet zwemmen en lopen doet weer pijn. Gelukkig heeft de arts dit keer mijn wond wel heel goed verzorgd en heb ik van hem antibioticazalf gekregen. We hebben nu goede hoop dat ik maandag op mijn verjaardag het nieuws krijg dat de wond er goed uit ziet en dat ik mag zwemmen.. wordt vervolgd!!!

Aangezien dit verhaal al zoo lang is bespaar ik jullie nog even het verhaal van Java en Lombok! We zullen deze binnenkort weer proberen te posten.

Heeel veel lieve groetjes,

Ilse en Oliver

"geniet van de foto's en video's"